Məhcur adı, kökü dərinlərdə gizlənən, həm kədərli, həm də müəyyən dərəcədə romantikliyi özündə ehtiva edən bir addır. Sadəcə "uzaqda qalmış", "unudulmuş", "atılmış" və ya "tərk edilmiş" olaraq tərcümə edilməkdən daha çox məna ehtiva edir. Bu söz, kimsənin fiziki mənada tərk edilməsindən daha çox, ruhen, duyğusal olaraq kənarda qalmasını, əlaqələrin qırılmasını, unudulma hissinin dərinliyini ifadə edir.
Məhcur, təklikdə qalmağın, özünə qapanmağın və ya ictimai həyatdan uzaqlaşmağın simvoludur. Bu, məcburi bir vəziyyət ola bilər, məsələn, sürgün, vətəndən ayrı düşmə, sevgilisindən ayrılma kimi. Lakin eyni zamanda, özünü seçməklə, daxili bir sülh axtarışı ilə bağlı bir vəziyyət də ola bilər. Sanki insan, dünyanın səs-küyündən uzaqlaşaraq, öz daxili aləminə sığınır və orada öz həqiqətini tapmağa çalışır.
XVIII əsr Azərbaycan şairi Məhcur Şirvaninin təxəllüsü kimi istifadəsi də bu adın mənasını daha da zənginləşdirir. Şairin özünü ifadə etmək üçün seçdiyi bu təxəllüs, onun yaradıcılığında mövcud olan melankoliyanı, daxili mübarizəni, ictimai həyatdan kənarda qalma hissini əks etdirir. Beləliklə, Məhcur adı, yalnız bir söz olaraq deyil, həm də bir həyat tərzini, bir duyğu dünyasını, bir sənətkarın daxili aləmini təcəssüm etdirir.
Qısacası, Məhcur adı sadə bir sözün hüdudlarından çox uzağa gedərək, dərin mənalı, çoxcəhətli və hətta poetik bir obraz yaradır. Bu adın daşıyıcısı, özünün fərqliliyi ilə seçilən, dərin düşüncəli, həssas və eyni zamanda məlum bir tənhalığa məhkum olan bir şəxsiyyət kimi təsəvvür edilə bilər.