Məhcurə adı, "uzaqda qalmış", "unutulmuş", "atılmış" və "tərk edilmiş" mənalarını əks etdirən, dərin duyğular və həsrət hissləri daşıyan bir addır. Sadəcə coğrafi məsafəni deyil, həm də ruhi uzaqlığı, təklik hissini, unutulma ağrısını ifadə edir.
Adın kökü olan "məhcur" sözü, yalnızlıq, tərk edilmə, vətəndən uzaqlaşma kimi duyğuları özündə birləşdirir. Bu duyğular, tarix boyu insanların yaşadığı ayrılıq, sürgün, məcburi köçkünlük kimi ağır təcrübələri əks etdirir. Məhcurə adı, bu təcrübələrin ağır yükünü daşıyan, ruhu yaralı, amma ümidini itirməmiş bir insanı canlandıra bilər.
XVIII əsr Azərbaycan şairi Məhcur Şirvaninin təxəllüsündən geniş yayılmış olan bu ad, şairin öz həyat təcrübəsindən və duyğularından qaynaqlanaraq, adı daşıyanlara dərin bir məna və identifikasiya hissi bəxş edir. Şairin yaradıcılığı vasitəsilə adın mənası daha da zənginləşir və poetik bir çalar qazanır. Məhcurə adı, sadəcə bir ad olmaqdan çıxaraq, bir hekayə, bir duyğu dünyası, bir ədəbi mirasın simvolu halına gəlir.
Adın mənasının dərinliyi və şairlə əlaqəsi, Məhcurə adını daşıyan insanlar üçün özünəməxsus bir fərdiyyət və məna kəsb edir. Onlar, adlarının tarixini və duyğu dərinliyini bilərək, öz kimliklərinin daha yaxşı şəkildə fərqində olurlar. Bu baxımdan Məhcurə adı, yalnız bir ad deyil, həm də bir miras və bir kimlik ifadəsidir.