Muğam adı, dərin məna və tarixi köklərə malik olan bir sözdür. Sadəcə "daimi", "əbədi" və ya "çox yaşayan" kimi təriflərlə məhdudlaşdırmaq, onun zənginliyinə haqsızlıq olar. Muğam, özündə davamlılığı, möhkəmliyi, qədimliyini və dərinlikdə gizlənən bir sirri ehtiva edir.
"Muğam" sözünün etimologiyası hələ də mübahisəli olsa da, bir çox tədqiqatçı onun kökü "muq" və ya "muqəm" sözlərinə gedib çıxmasını ehtimal edir. Bu köklər, "əzəmətli", "uğurlu", "qüdrətli", hətta "sehrli" kimi mənaları da özündə birləşdirir. Beləliklə, Muğam adı, sadəcə uzun ömür və ya möhkəmlikdən daha çox, nəsildən-nəslə ötürülən, zaman sınağından çıxmış, bənzərsiz və möhtəşəm bir sənəti, bir mədəni irsi təmsil edir.
Muğamın əbədiliyi, yalnız onun uzun tarixi ilə deyil, həm də özünün daim inkişaf edən, yeniləşən təbiəti ilə bağlıdır. Hər bir muğam ifaçısı, öz şəkildə, öz duyğularını, öz təfsirini əlavə edərək, bu sənəti daha da zənginləşdirir, ona yeni nəfəs verir. Bu da Muğamın "çox yaşayan", "daimi təkamül edən" təbiətini daha aydın şəkildə ortaya qoyur.
Ona görə də, Muğam adı sadəcə bir ad deyil; o, Azərbaycan mədəniyyətinin qürur mənbəyi, tarixi və əbədiyyətin qovuşduğu bir nöqtədir. Möhkəmliyi, əzəmətliyi, davamlılığı və dərinliyi ilə Muğam, özündə tarixin, sənətin və əbədiyyətin sehrini əks etdirir.