Namus sözü Azərbaycan dilində çox dərin mənaya malik olan, bir çox mənəvi dəyəri özündə əks etdirən bir termindir. Sadəcə “şərəf” və “qeyrət” kimi anlayışlarla məhdudlaşdırmaq olmaz. Namus, bir insanın özünün, ailəsinin, cəmiyyətinin və millətinin qarşısında daşıdığı məsuliyyət hissi, etik və mənəvi prinsiplərə sadiqliyi, hərəkətlərində və düşüncələrində təmizliyi və ədaləti əks etdirir.
Şərəf, namusun əsas tərkib hissələrindən biridir. Bu, bir insanın özünə və ətrafındakılara olan hörməti, yüksək əxlaqi keyfiyyətlərə malik olması, adının, nüfuzunun və etibarının qorunması deməkdir. Namuslu insan öz şərəfini hər şeydən üstün tutur və onu ləkələyən hərəkətlərdən çəkinir.
Qeyrət isə namusun daha çox qoruyucu və müdafiəedici tərəfini ifadə edir. Bu, özünə, ailəsinə və yaxınlarına qarşı göstərilən hörmətsizliyə, haqsızlığa və təhqirə qarşı mübarizə aparmaq, onları qorumaq istəyidir. Qeyrət, ədalət duyğusunun və güclü iradənin ifadəsidir.
Heysiyyət isə namusun ictimai tərəfini əks etdirir. Bir insanın cəmiyyətdəki mövqeyi, nüfuzunun və hörmətinin səviyyəsi, başqaları tərəfindən necə qiymətləndirilməsi heysiyyətin əsas göstəriciləridir. Namuslu insan həmişə öz heysiyyətini qoruyur və onu ləkələyən hərəkətlərdən uzaq durur.
Beləliklə, namus sadəcə bir söz deyil, bir həyat tərzi, bir mənəvi kodeksdir. Bu, şərəf, qeyrət və heysiyyətin birliyindən yaranan, insanı mənən gücləndirən və cəmiyyətdə müsbət obraz yaratmağa kömək edən bir anlayışdır. Namuslu olmaq, insanın özünə hörmət etməsi, ətrafındakılara dəyər verməsi və ədalətli yaşamaq istəməsi deməkdir.