Namuslu sifəti, əxlaqi keyfiyyəti ifadə edən bir söz olub, bir çox mənaları özündə ehtiva edir. Lüğətlərdə sadəcə "abırlı, ismətli, əxlaqlı, qeyrətli, mənəviyyatca təmiz" kimi təriflənsə də, mənası daha geniş və çoxşaxəlidir. Namuslu insan, həm özünün, həm də başqalarının ləyaqətinə, şərəfinə, mənəvi dəyərlərinə dərin hörmət bəsləyən, onları qoruyan və müdafiə edən şəxsdir. Bu hörmət, sadəcə cinsi əlaqələrə aid deyil, həm də dürüstlük, ədalət, vicdanlılıq, sözünə sadiqlik, vəfa və digər əxlaqi prinsipləri əhatə edir.
Etimalogiyasına nəzər salsaq, "nam" sözünün "ad, şöhrət, şan" mənalarını verdiyini görərik. "Namus" isə "adın, şöhrətin qorunması, ləyaqətin təmizliyi" mənasını ifadə edir. Beləliklə, namuslu insan, özünün və ailəsinin adını, şərəfini, ləyaqətini qoruyan, hərəkətləri ilə bu adın müdafiəsini təmin edən şəxsdir. Onun hərəkətləri cəmiyyət tərəfindən qəbul edilmiş əxlaqi normalara və dəyərlərə uyğun gəlir.
Cümlə içərisində istifadəsinə misal olaraq, "O, namuslu bir insan idi" cümləsində "namuslu" sözü şəxsin bütün həyat tərzinin, hərəkətlərinin, əxlaqının, mənəvi saflığının ifadəsidir. "Namuslu əmək" ifadəsi isə ədalətli, vicdanlı, dürüst əməyi, "namuslu rəqabət" isə ədalətli və qanuni yarışmanı bildirir. Yəni, "namuslu" sözü sadəcə cinsi əxlaqa aid deyil, daha geniş mənada insanın mənəvi saflığını, əxlaqi davranışlarını ifadə edir.
Misal olaraq verilən "[Anaxanım] namuslu və çalışqan bir qadın idi" cümləsində "namuslu" sözü Anaxanımın həm mənəvi cəhətdən təmizliyini, həm də cəmiyyətin qəbul etdiyi əxlaqi norma və dəyərlərə sadiqliyini, çalışqanlığı ilə birlikdə əməksevərliyini və dürüstlüyünü bildirir. Bu cümlədə "namuslu" sözü sadəcə "ismətli" mənasında deyil, daha geniş mənada istifadə olunur.