Nəsimi adı, Azərbaycan ədəbiyyatının ən görkəmli simalarından birinin adı olaraq, zəngin bir mənaya malikdir. Sadəcə "səhər mehi, xəfif və lətif meh" kimi tərcüməsi, adın bütün incəliklərini əks etdirmir.
"Nəsim" sözü əslində Farsca köklərə malikdir və "nəfəs", "leh-leh", "sərin külək" mənalarını özündə birləşdirir. Ancaq bu, yalnız səthi bir izahdır. Səhər mehini təsvir edən bu tərif, Nəsimi adının ruhən və mənəvi olaraq nəyi təcəssüm etdirdiyini tam şəkildə çatdırmır.
Səhər mehi, yeni günün gəlişini, təravəti, təmizliyi və ümidi simvolizə edir. Bu, Nəsimi'nin şairanə ruhunun, həyat dolu, təzə və ümidverici təbiətinin bir əksidir. Onun şeirlərindəki ilahi eşq, həqiqətə olan sonsuz axtarış, özünü həqiqətə həsr etməsi bu "səhər mehi"nin daha dərin mənalarını ortaya qoyur.
Lətif və xəfif meh kimi təsvir edilən Nəsimi adı, həmçinin onun həyat fəlsəfəsinin incəliyini, fikirlərinin zərifliyini və sözlərinin təsir gücünü ifadə edir. O, özünün dərin fəlsəfi düşüncələrini asan başa düşülən, amma eyni zamanda dərin əhəmiyyətli şeirlər vasitəsilə ifadə etmişdir. Bu xüsusiyyətlər adının "lətif və xəfif meh" təsvirinə uyğun gəlir.
Beləliklə, Nəsimi adı sadəcə bir ad deyil, şairin həyatının, yaradıcılığının və fəlsəfəsinin məcazi təcəssümüdür. Bu ad, səhər mehi kimi təravətli, lətif və xəfif meh kimi incə, amma eyni zamanda dərin və əzəmətli bir mənaya malikdir. Onun adı, həmişə ədəbiyyatımızda təravətli bir səhər mehi kimi əsər.