Rahib adı, kökü qədim Yunan dilinə uzanan və "monaxos" (μοναχός) sözündən törəmiş bir addır. "Monaxos" sözü isə "tək", "yalnız" mənasını verir. Bu, rahiblərin həyat tərzinin əsas xüsusiyyətini – dünyadan təcrid olunmuş, təkbaşına ibadətə həsr olunmuş həyatı – əks etdirir.
Yalnızlıq və təcrid anlayışları rahib həyatının əsasını təşkil etsə də, Rahib adı sadəcə tək yaşayan insan mənasını verməkdən daha çox şey ifadə edir. Rahib, monastrda yaşayan, dünyəvi ehtiraslardan uzaqlaşaraq ömrünü Allahın ibadətinə, dua və təfəkkürə həsr etmiş bir insandır. Bu, tərki-dünya həyatının ən ali təcəssümüdür; dünyəvi varlıq və şöhrətdən imtina edərək, ruhani kamilliyə doğru bir səyahətdir.
Xristianlıqda rahiblər, kilsənin təşkilati strukturunda mühüm yer tutmuş, dinin yayılmasında, müqəddəs kitabların köçürülməsində, elm və mədəniyyətin inkişafında əvəzsiz rol oynamışlardır. Onların səbr, təvazökarlıq və ibadətə olan həvəsləri, bir çox insan üçün ilham mənbəyi olmuşdur. Hətta monastırlarda inkişaf etdirilmiş əl işləri, tibb və kənd təsərrüfatı üsulları da rahiblərin dünyaya bəxş etdiyi qiymətli miraslardır.
Beləliklə, Rahib adı, sadəcə bir titul deyil, ruhani axtarış, özünü inkişafa həsr etmə, tərki-dünya və Allaha yaxınlaşma kimi dərin mənaları özündə ehtiva edir. Bu ad, sədaqət, təmkin və ruhani kamilliyə can atma kimi gözəl keyfiyyətləri ifadə edir. Adın bu mürəkkəb və zəngin mənasını bilmək, adın daşıyıcısının xarakteri və həyat fəlsəfəsi haqqında daha dolğun təsəvvür əldə etməyə kömək edir.