Rahib (ər. راهب - rāhib) sözü ərəb dilindən keçmişdir və monastırda yaşayıb, rahibliyə girmə (saç kəsdirmə) mərasimindən keçərək monastır nizamnaməsinin tələblərinə uyğun olaraq tərki-dünya həyatı yaşayan şəxs deməkdir. Termin, özündə həm dini bir təşkilata mənsubiyyəti, həm də bu mənsubiyyətin nəticəsi olan xüsusi həyat tərzini əks etdirir.
Rahiblik, müxtəlif dinlərdə (xüsusilə Xristianlıq və İslamda) mövcud olan bir institutdur və rahib olmaq, dünyəvi həyatdan imtina edib, yalnız Allaha xidmətə həsr olunmaq deməkdir. Bu həyat tərzi, adətən, sədaqət andı ilə, müəyyən qaydalar çərçivəsində (məsələn, fəqirlik, itaətkarlıq, təmizlik) yaşamaqla səciyyələnir. Rahib, özünü dünyəvi ehtiyaclardan və arzularından uzaqlaşdıraraq, dini təfəkkür, dua və ibadətə həsr edir.
Sözün istifadəsi müxtəlif cümlələrdə belə ola bilər:
- O, gənc yaşlarından rahib olmaq istəyirdi. (burada rahib, bir həyat yolu kimi təqdim olunur)
- Qədim monastırda bir neçə rahib yaşayırdı. (burada rahib, monastırda yaşayan şəxs kimi göstərilir)
- Rahibin həyatı sadəlik və təvazökarlıqla səciyyələnirdi. (burada rahibin həyat tərzi vurğulanır)
- O, özünü bütün dünyadan ayıran bir rahib idi. (burada rahibin tərki-dünya həyatı ön plana keçir)
Qeyd edək ki, "rahib" sözü bəzən "keşiş" sözü ilə sinonim kimi istifadə olunsa da, məna çalarları arasında fərq mövcuddur. "Keşiş" daha geniş bir anlayış olub, müxtəlif dini təşkilatlarda ruhani vəzifələrini yerinə yetirən şəxsləri əhatə edir, "rahib" isə daha çox tərki-dünya həyatı yaşayan, monastırda yaşayan şəxsi bildirir.