Sütun adı, əsasən memarlıqda istifadə olunan və hündür, şaquli bir dirəyi ifadə edən bir termindir. Ancaq mənası yalnız bununla məhdudlaşmır. Sözün kökü qədim dillərdən gəlir və möhkəmlik, dayanıqlılıq, hətta müqəddəslik kimi anlayışları da özündə əks etdirir.
Tarix boyu sütunlar müxtəlif materiallardan – mərmərdən, qranitdən, ağacdan, hətta metal və beton kimi müasir materiallardan – inşa edilmişdir. Mərmər və daş sütunlar öz möhtəşəmliyi və davamlılığı ilə seçilərək əsrlər boyu dayanmış, tarixi binaların və abidələrin əsas dayaq elementlərini təşkil etmişdir. Bu möhkəmlik və dayanıqlılıq, sütun adının mənasının təməlini təşkil edir.
Sütun yalnız bir tikinti elementi deyil, həm də simvolik məna daşıyır. Müxtəlif mədəniyyətlərdə sütunlar güc, qüdrət, dəstək və himayəni təmsil edir. Məsələn, qədim Misirdə sütunlar tanrıları və onların gücünü ifadə edirdi. Qədim Yunan və Roma memarlığında isə sütunlar gözəllik, harmoniya və mükəmməllik simvolu idi. Müasir dövrdə də sütunlar məkanın strukturunu və əzəmətini vurğulayaraq, binalara estetik cəlbedicilik qatır.
Beləliklə, "Sütun" sözünün mənası sadəcə "mərmərdən, daşdan və s. tikilmiş dirək" deyil, daha geniş və dərin bir mənaya malikdir. Bu, möhkəmlik, dayanıqlılıq, güc, dəstək, hətta müqəddəsliyi özündə birləşdirən simvolik bir anlayışdır. Sözün kökündən günümüzə qədər gələn bu zənginlik, "Sütun" adını daha da maraqlı və əhəmiyyətli edir.