Zəhhaq adı, qədim fars mifologiyasında və ədəbiyyatında yer alan məşhur bir hökmdarın adıdır. Sadəcə "zalım, qaniçən hökmdar" kimi təsvir etmək isə onun mürəkkəb və rəmzi yükünü tam əks etdirmir.
Əslində, Zəhhaq adı, daha çox onun xarakterini və hökmranlığının mahiyyətini ifadə edən bir metafora kimi qəbul edilməlidir. "Zəhhaq" sözünün etimologiyası müxtəlif şəkildə izah olunsa da, ümumiyyətlə, "iki əjdaha" və ya "iki ilan" mənalarını ehtiva edir. Bu, onun iki başlı əjdaha ilə müqayisə edilməsindən irəli gəlir; bəziləri də adın "zəhər" sözü ilə əlaqəli olduğunu düşünür, bu da onun qəddarlığını və zəhərli təsirini vurğulayır.
Fars ədəbiyyatında, xüsusilə Fərdousinin "Şahnamə"sində, Zəhhaq qəddarlığı, amansızlığı və qan tökülməsi ilə tanınan bir tiran kimi təsvir edilir. Onun hökmranlığı, ədalətsizliyin, zülmün və xalqın əzabının simvolu kimi göstərilir. Əfsanəyə görə, Zəhhaqın çiyinlərində iki əjdaha və ya ilan yaşayırdı ki, hər gün onlara insan beyni yemək lazım idi. Bu dəhşətli tələb, Zəhhaqın zalım və qəddar hökmranlığının qorxunc bir metaforasıdır və onun insan həyatına olan qeyri-insani münasibətini göstərir.
Beləliklə, Zəhhaq adı sadəcə bir ad deyil, ədalətsizliyin, zülmün, qəddarlığın və insanlığa qarşı törədilən cinayətlərin simvoludur. Onun hekayəsi nəsildən-nəslə ötürülərək, ədalətin vacibliyini və zülmün nəticələrinin qaçılmaz olduğunu xatırladır. Bu ad tarix boyu hökmdarların qəddarlıqlarının bir metaforası olaraq qalmışdır və həmişə insanlıq tarixinin qaranlıq səhifələrini xatırladır.