Anadil sözünün mənası sadəcə "ana dili" kimi tərcümə olunmaqdan daha çox dərinlik və məna ehtiva edir. Bu, insanın doğulduğu yerdə, ailəsində, ətrafında eşitdiyi, ilk dəfə danışdığı dildir. Ananın qucağında, ana südü ilə birlikdə qəbul edilən, həyatın təməlini qoyan bir dildir. Onun əhəmiyyəti, insanın öz kimliyini, mədəniyyətini, tarixini, köklərini təşkil etməsindədir.
Anadil, ulu dil olaraq da adlandırılır, çünki nəsillər boyu yaşayan, tarixin, ənənələrin, dəyərlərin daşıyıcısıdır. Bu dilin içində xalqın kollektiv yaddaşı, müdrikliyi, həyat təcrübəsi gizlənir. Min illər boyu yaşayan sözlər, deyimlər, atalar sözləri anadilin zənginliyini və dərinliyini göstərir.
"Anadil quşu" metaforası isə ana dilinin canlılığını, həmişə yaşayış gücünü ifadə edir. Bu quş, uçub-qonub, müxtəlif məkanlara yayılaraq ana dilinin səsini, mədəniyyətini, varlığını yaşadır. Hər səsi, hər mahnısı bir tarix, bir əfsanədir. Bu quşun qanadları, ana dilini daşıyan nəsillərdir, onu himayə edən, qoruyanlardır.
Beləliklə, Anadil sadə bir dil adı deyil, bir mədəniyyət, bir tarix, bir varlıqdır. O, hər bir insan üçün öz kimliyinin, köklərinin, milli mənsubiyyətinin əsasını təşkil edən, qorunması və inkişaf etdirilməsi vacib olan bir xəzinədir. Anadil quşu kimi, daim uçur, yaşayır və gələcək nəsillərə ötürülür.