Cənnət adı, ərəb mənşəli "cənnə" (جنة) sözündən törəmişdir və əslində "bağ", "bağça", "ətirli bağ" mənalarını ehtiva edir. Lakin zaman keçdikcə, bu sözün mənası genişlənərək, insanın arzu etdiyi, gözəllik, rahatlıq və xoşbəxtliyin sonsuza qədər davam etdiyi, bütün istəklərinin reallaşdığı, Allah tərəfindən mükafat olaraq verilən "behişt" anlayışı ilə sinonim halını almışdır.
Qurani-Kərimdə Cənnət, əbədi həyatın, nemətlərin və xoşbəxtliyin simvolu olaraq təsvir olunur. Bu təsvirlər, insan duyğularına təsir edən, zəngin metaforlardan və rəmzlərdən istifadə edərək, gözlənilməz gözəllik və rahatlıq dolu bir məkanı canlandırır. Axar sulardan, meyvə ağaclarından, kölgəli bağlardan, gözəl saraylardan, hurilərdən və digər nemətlərdən bəhs edən ayələr, Cənnəti yer üzündəki hər hansı bir məkandan tamamilə fərqli, misilsiz bir yer kimi təqdim edir.
Cənnət anlayışı yalnız dini kontekstdə deyil, ədəbiyyatda, incəsənətdə və gündəlik həyatda da geniş istifadə olunur. Gözəl, ətirli, xoş bir yerə "Cənnət mənzərəsi" demək, həmin yerin gözəlliyinə və rahatlığına vurğu etmək məqsədi daşıyır. Məsələn, çiçək dolu bir bağ, sakit bir meşə və ya dəniz kənarı bir məkan "Cənnət kimi" ifadəsilə təsvir oluna bilər. Bu, sözün dini mənasından kənara çıxaraq, ümumi gözəllik və ideal bir məkan anlayışını ifadə edir.
Beləliklə, Cənnət adı sadəcə "behişt" və ya "mənzərəli yer" mənalarından daha çox şey ifadə edir. O, həm dini bir inancın, həm də poetik bir metaforanın, həm də ümumi bir gözəllik idealının ifadəsidir. Bu sözün zəngin tarixi və mədəni konteksti, onun dərin mənasını və çoxşaxəli təfsir imkanlarını aydın şəkildə ortaya qoyur.