Behişt (fars. بہشت) – İslam dini və digər ilahi dinlərdə, Allah tərəfindən saleh bəndələrinə vəhdət, əmin-amanlıq və sonsuz səadət vəd edilən, arzuolunan, xoşbəxtlik və ləzzətlə dolu bir yerdir. Bu, dünyəvi həyatın əksinə olaraq, əzab-əziyyətdən, kədər-qüssədən, xəstəlikdən və ölümdən tamamilə azaddır. Behişt, insan ruhunun ən dərin istəklərinin gerçəkləşdiyi, kamilliyə çatdığı və Allahla birliyin yaşandığı, əbədi xoşbəxtlik məkanı kimi təsəvvür edilir.
Behiştin təsviri müxtəlif dini mətnlərdə, ədəbiyyatda və incəsənətdə müxtəlif formada əks olunmuşdur. Bu təsvirlər əsasən simvolik xarakter daşıyır və behiştin insanın arzu və ehtiyaclarına uyğun olaraq, əbədi rahatlıq, xoşbəxtlik, məmnuniyyət və ruhani kamilliyin səmərəsini ifadə edir. Burada cənnət bağları, sərin bulaqlar, axan çaylar, dadlı meyvələr, həmişə gənc və gözəl hürlər, mələklər və Allahın özünün səadət hüzuru təsvir edilir.
Behişt anlayışı sadəcə coğrafi bir məkan deyil, daha çox ruhani bir vəziyyət, insanın Allahla mənəvi birliyi və əbədi kamilliyə çatması kimi də qəbul edilir. Bu baxımdan, behişt insanın dünyəvi həyatda etdiyi yaxşı əməllərin, imanının və Allahın rəhmətinin səmərəsidir. Behiştə qovuşmaq hər bir inanc sahibinin ən böyük arzularından biridir və bu arzunun gerçəkləşməsi üçün onlar dünyəvi həyatda saleh bir yaşam tərzi sürürlər.
Qeyd edək ki, behişt anlayışı müxtəlif dinlərdə fərqli şəkildə izah olunsa da, ümumi mənası – əbədi xoşbəxtlik və kamilliyə çatmaq – dəyişməz qalır. Bu mənada behişt insan həyatının mənasını və məqsədini ifadə edən ən əsas konsepsiyalardan biridir.