Dilruba adı, Azərbaycan türkcəsində "dili ruhaya çəkən", "dili heyran edən", "dili bağlayan" mənalarını ehtiva edir. Sadəcə "məftunedici", "könülalan", "xoşagələn", "dilbər", "gözəl" kimi təsvirlərlə məhdudlaşdırmaq, adın zəngin məna dünyasını əks etdirmir.
Adın kökü "dil" və "ruba" sözlərindən ibarətdir. "Dil" sözü burada yalnız danışıq orqanı deyil, həm də ifadə, ifadə qabiliyyəti, söhbət, şirinlik və s. mənalarını da özündə birləşdirir. "Ruba" isə "çəkmək", "cəlb etmək", "heyran etmək", "bağlamaq" kimi mənalara malikdir. Beləliklə, Dilruba adı, sözlərinin, danışıq tərzinin, səsinin, hətta görünüşünün belə insanı valeh edən, heyran edən, özünə bağlayan bir qadını təsvir edir.
Daha dəqiq desək, Dilruba adı sadəcə gözəllikdən daha çox, bir cazibə, bir sirr, bir sehrli təsir ehtiva edir. Bu, sadəcə fiziki gözəllik deyil, həm də daxili gözəllik, zəka, söhbət qabiliyyəti, qarşıdakını sözləri ilə fəth edə bilmək bacarığıdır. Dilrubanın cazibəsi, onu əhatə edən bir aura kimi, insanı özünə mağnit kimi cəzb edər.
Maraqlı bir məqam da budur ki, Dilruba adı yalnız qadınlara aid olmayıb, bəzi ədəbi əsərlərdə heyvanlar və ya əşyalar üçün də istifadə olunmuşdur. Bu, adın cazibəsinin universal xarakterini göstərir; onun təsiri insanlarla məhdudlaşmır.
Nəticədə, Dilruba adı sadəcə bir ad deyil, zəngin bir məna dünyasını özündə əks etdirən, həm gözəl, həm də sirli bir təsvirdir. Bu ad, daha çox, sözlərin sehrinə sahib olan, insanları özünə cəzb edən bir şəxsiyyəti ifadə edir.