Arsızlıq - utanma hissinin olmaması, həddini bilməmək, cəsarətsizlik, özünə inamın olmaması ilə xarakterizə olunan bir xüsusiyyətdir. Bu, həm müsbət, həm də mənfi kontekstdə istifadə oluna bilər. Müsbət kontekstdə arsızlıq cəsarət, qətiyyət, inadkarlıq kimi başa düşülə bilər. Mənfi kontekstdə isə hörmətsizlik, sayğısızlıq, kobudluq, üzsüzlük kimi mənalar kəsb edir. Arsızlıq həm ədəbi əsərlərdə, həm də gündəlik danışıq dilində geniş istifadə olunur.
Antonimlər:
Həyalılıq: Həyalılıq arsızlığın əksidir. Bu, utancaqlıq, ədəblilik, hörmətlilik, tərbiyəlilik və özünə inamsızlıq deməkdir. Həyalı insanlar adətən öz fikirlərini açıq şəkildə ifadə etməkdə çətinlik çəkirlər və hərəkətlərində ehtiyatlı olurlar. Həyalılıq müsbət bir xüsusiyyət kimi dəyərləndirilir, ancaq həddindən artıq həyalılıq insanın sosial həyatında maneələr yarada bilər. Həyalılıq ədəbiyyatda, xüsusilə də romantizm dövrünün əsərlərində tez-tez qarşılaşdığımız bir xarakter xüsusiyyətidir. Məsələn, həyalı qəhrəman obrazları əsərlərə lirizm və incəlik gətirir.
Utancaqlıq: Utancaqlıq da arsızlığın əksi olan bir xüsusiyyətdir. Utancaq insanlar yeni insanlar, yerlər və vəziyyətlərlə qarşılaşdıqda narahatlıq və qorxu hissi keçirirlər. Onlar öz fikirlərini açıq şəkildə ifadə etməkdən çəkinirlər və ətrafındakılarla ünsiyyət qurmaqda çətinlik çəkirlər. Utancaqlıq psixologiyada geniş tədqiq olunan bir mövzudur və müxtəlif səbəblərdən yarana bilər.
Ədəblilik: Arsızlığın əksinə olaraq ədəblilik, yüksək səviyyədə tərbiyə, hörmət və nəzakətli davranışı əhatə edir. Ədəbli insanlar digərlərinə hörmətlə yanaşır, onların hisslərinə və fikirlərinə hörmət edir və həmişə düzgün davranmağa çalışırlar. Ədəblilik həm sosial həyatda, həm də iş həyatında vacib bir xüsusiyyət sayılır.
Arsızlıqdan sanma ki, şişib dama dönmüşəm (S.Rüstəm)
Həyalılığından rəng verib, rəng alırdı.