Doğruçu – həqiqəti deyən, yalan danışmayan, dürüst insan.
Antonimlər:Doğruçu - Yalançı: Bu antonim cütü əsasən insan xarakterini və davranışını təsvir etmək üçün istifadə olunur. "Doğruçu" sözü həqiqəti deyən, dürüst və etibarlı insanı, "yalançı" isə həqiqətdən uzaq, saxta və aldadıcı insanı bildirir. Hər iki söz həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Yalançının davranışı cəmiyyətdə etibarsızlığa, doğruçunun davranışı isə etibar və hörmətə səbəb olur. Məsələn, "O, çox doğruçu bir insandı, heç vaxt yalan danışmazdı" və ya "Yalançı sözləri ilə hamını aldatdı" cümlələrində bu antonimlərin əks mənaları aydın görünür.
Doğruçu - Məkrli: "Doğruçu"nun "məkrli" ilə antonim olması, doğruçunun açıq, düz, dürüst davranışına qarşı, məkrli insanın gizli niyyətlərini, hiylələrini və fırıldaqlarını vurğulayır. "Məkrli" sözü daha çox mənfi kontekstdə, planlı və gizli şəkildə hərəkət edən insanları təsvir etmək üçün işlədilir. Bu antonim cütü əsasən ədəbi əsərlərdə, xüsusilə də bədii ədəbiyyatda və psixoloji portretlərdə rast gəlinir.
Yalançının evi yandı, kimsə inanmadı (Ata sözü).
Deyənlər nə qədər doğruçu, nə qədər alicənab şəxslər imiş (M.S.Ordubadi).