Düşkün - qüvvətsiz, zəif, bədbəxt, kədərli, əzabkeş mənalarını ifadə edən söz.
Antonimlər:
Bəxtəvər
Bəxtəvər sözü düşkün sözünün antonimi olaraq xoşbəxt, şanslı, tənəzzülsüz, taleyi uğurlu olan insanı ifadə edir. Həm gündəlik danışıq dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. "Düşkün" kədərli vəziyyəti, "bəxtəvər" isə əksinə, xoşbəxtliyi ifadə edir.
Düşkün olmasaydı əgər bu üç xoş gün; Mənim ömrüm olurdu düşkün (A.Səhhət)
Bəxtəvər başıma, yaxşı tapmışam xoşbəxtliyin yolunu (M.İbrahimov).
Gümrah
Gümrah sözü düşkünün antonimi olaraq sağlam, enerjili, canıyan, həvəsli, ruhu yüksək olan insanı ifadə edir. "Düşkün" zəifliyi, "gümrah" isə gücü bildirir. Ədəbiyyatda və gündəlik danışıqda istifadə olunur.
Tərlanım, tərlanım, gözəl tərlanım; Sənə qurban olsun bu düşkün canım (S.Vurğun)
Bu gümrah, bəxtiyar gəncləri görcək; Xəyalən dolanıb gəzdim dünyanı (O.Sarıvəlli).
Vicdanlı
Vicdanlı sözü düşkün sözü ilə əks mənada olsa da, bu əkslik daha çox mənəvi-etik səviyyədədir. "Düşkün" zəif iradəli, əqidəsiz, naqis fikirlərə sahib olan şəxsi ifadə edə bilər. "Vicdanlı" isə ədalətli, düzgün, prinsipiallı insanı təsvir edir. Bu antonimik əlaqə daha çox fəlsəfi və mənəvi kontekstdə müşahidə olunur.
Cahangir ağa zəif iradəli, naqis ağıllı, düşkün fikirli adam idi (Ə.Vəliyev)
Mən vicdanlı adamam, razı olmaram ki, sizin kimi yaxşı yoldaşa qarşı qrup düzəltsinlər (İ.Fərzəliyev).