Fərə: Sevinc, şadlıq, xoşbəxtlik hissi; müsbət emosiyaların ifadəsi. Ümumi mənada istifadə olunan bir sözdür, həm də ədəbiyyatda duyğu və əhval-ruhiyyənin ifadəsində geniş tətbiq olunur.
Antonimlər:Kədər: Fərənin tam əksidir. Kədər, ruh düşkünlüyü, məyusluq, həsrət kimi mənfi emosiyaları ifadə edir. Həm gündəlik danışıqda, həm də ədəbi əsərlərdə geniş istifadə olunur. Kədərli bir insanın üzü solğun, əhvali-ruhiyyəsi aşağı olur. Misal üçün, "Qəfil gələn xəbər onu dərin kədərlə bürüdü." deyə bilərik. Kədər, həmçinin müəyyən bir itki, hadisə və ya vəziyyətlə əlaqəli olaraq baş verə bilər.
Qəm: Kədərə bənzəyir, lakin daha dərin, uzunmüddətli və ağır bir hissi ifadə edir. Qəm, adətən dərin bir itki, yaxın bir insanın ölümündən sonra və ya ağır bir hadisədən sonra yaşanır. Ədəbiyyatda qəm, melanxoliya, həsrət kimi hisslərin ifadəsində geniş istifadə olunur. Məsələn, "Onun ürəyini dərin bir qəm bürümüşdü." deyə bilərik.
Nəfsə: Daha çox fiziki və ya ruhi tükənmə, yorgunluq, bezginliklə bağlıdır. Fərənin tam əksi olmasa da, əksinə olan emosiyaların ifadəsində istifadə oluna bilər. "Nəfsədən düşdü" kimi ifadələr fərə hissinin olmaması mənasını verir.
Beçə: Ata sözündə istifadə olunan "beçə" sözü, məsələn, "Kül sənin başına, gözəl fərə, beçə də səni bəyənmir" ifadəsində fərənin əksinə, nifrət, rəğbətsizlik kimi mənfi hissləri ifadə etmək üçün işlənir. Bu, daha çox danışıq dilinə aiddir.
Kül sənin başına, gözəl fərə, beçə də səni bəyənmir.