Fərəh - xoş duyğu, sevinc, şadlıq, ruhun yüksəlişi deməkdir. İnsanların həyatında müsbət emosiyaların ifadəsidir. Fərəh hissi müxtəlif hadisələrə, vəziyyətlərə və əlaqələrə cavab olaraq meydana çıxır.
Antonimlər:
Kədər
Kədər, fərəhin əksidir və xoşagəlməz duyğular, üzüntü, qəm, məyusluq vəziyyətini ifadə edir. Kədər, fərəhdən fərqli olaraq, insanlarda mənfi emosiyalar doğurur və ruhi tənəzzülə səbəb olur. Həm ədəbiyyatda, həm də gündəlik həyatda geniş istifadə olunur. Məsələn, birinin ölümündən sonra yaranan kədər, həmçinin uğursuzluqlar və itkilərlə əlaqəli kədər hisslərini göstərir.
Kəndimizi kədər bürüdü (M.İbrahimov).
Qəm
Qəm, kədərdən daha dərin və davamlı bir üzüntü vəziyyətini ifadə edir. Qəm, adətən daha ciddi səbəblərlə əlaqələndirilir və insanın ruhi vəziyyətinə daha güclü təsir göstərir. Qəm hissi uzun müddət davam edə bilər və insanın həyatına mənfi təsir göstərə bilər. Ədəbi əsərlərdə qəm, faciəvi hadisələri və qəhrəmanların daxili mübarizələrini ifadə etmək üçün istifadə olunur.
Mısr
Mısr daha çox ümidsizliyə, ruh düşkünlüyünə işarə edir. Bu halda insanın özünün və ya ətrafındakıların gələcəyinə dair inamı sarsılır. Mısr hissi, adətən uzun müddət davam edən mənfi təsirlər nəticəsində yaranır və insanın həyat enerjisini azaldır. Gündəlik danışıq dilində və bədii ədəbiyyatda istifadə olunur.
Nəfs
Bu kontekstdə nəfs, fərəhin əksinə olaraq, insanın mənfi hisslərə, öz istəklərinə qul olması, xoşbəxtlikdən məhrum olması deməkdir. Nəfs, fərəhi deyil, əksinə məyusluğu, ruh düşkünlüyünü ifadə edir.