Fərəh [ər.] Sevinc, şadlıq və könül açıqlığının ifadəsidir. Sadəcə müsbət bir duyğu deyil, həm də insanın daxili vəziyyətinin, ruhunun yüksəkliyinin, həyata olan müsbət münasibətinin göstəricisidir. Fərəh, insanı içəridən işıqlandıran, ona enerji və həyat sevgisi bəxş edən bir hissdır.
Fərəhin təzahür formaları çox müxtəlifdir. Bu, uşağın gülüşündə, ananın övladına olan məhəbbətində, dostlarla birlikdə keçirdiyi xoş anlarda, hədəflərə çatmaqda, və ya sadəcə gözəl bir təbiət mənzərəsinin seyr edilməsində özünü göstərə bilər. "Analıq fərəhi" ifadəsi bu hissin dərinliyini və qüdrətini əyani şəkildə nümayiş etdirir. Burada fərəh, sadəcə bir emosiya deyil, həm də ən dərin, ən müqəddəs duyğuların təcəssümüdür.
Maraqlıdır ki, "fərəhdən ağlamaq" deyimi fərəhin şiddətinin belə həddini aşaraq, insanı emosional həddə çatdıra biləcəyini göstərir. Bu, fərəhin insan psixikasına təsirini vurğulayır. Həddindən artıq sevinc, bəzən göz yaşı ilə müşayiət oluna bilər. Bu da fərəhin gücünün və dərinliyinin bir əlamətidir.
İnsan təbiətinin iki əsas xüsusiyyətindən birinin qəm, digərinin fərəh olması, həyatın ikililiyini, qaranlıq və işıq, kədər və sevinc arasında olan daim gərginliyi vurğulayır. Bu, həyatın ayrılmaz hissələridir və bir-birini tamamlayır. Fərəh, qəmin olduğu kimi, insan həyatının əsas tərkib hissələrindəndir və onların hər ikisi insanın tam və zəngin bir təcrübə yaşamasına töhfə verir.