Gurluq – intensivliyin, gücün, parlaqlığın, səsin və ya digər hadisələrin yüksək səviyyəsini ifadə edən bir anlayışdır. Bu, əksər hallarda müsbət mənada istifadə olunur, çünki güc və intensivliyi bildirir. Ancaq bəzi kontekstlərdə həddindən artıq gurluq narahatlığa səbəb ola bilər.
Antonimlər:
Zəiflik: Gurluğun antonimi olan zəiflik, intensivliyin, gücün, parlaqlığın, səsin və ya digər hadisələrin aşağı səviyyəsini bildirir. Mətndə, elmdə, məişətdə geniş istifadə olunur. Məsələn, "işığın zəifliyi", "səsin zəifliyi", "siqnalın zəifliyi" ifadələrində zəiflik, gurluğun əksini təşkil edir. Zəiflik həm fiziki, həm də metaforik mənada istifadə oluna bilər. Məsələn, "onun ruhi zəifliyi" ifadəsi, şəxsin əxlaqi cəhətdən zəif olduğunu göstərir.
Soluqluluq: Gurluğun əksini təşkil edən soluqluluq, rəng, işıq, səs və ya digər hadisələrin qeyri-şəffaf, zəif və solğun olmasını ifadə edir. Əsasən, işıq və rənglə əlaqəli kontekstlərdə istifadə olunur. Məsələn, "soluq günəş", "soluq rənglər", "soluq üzlər" ifadələri gurluğun əksini, zəif və cansızlığı göstərir. Soluqluluq, həmçinin, ədəbiyyatda, poetik təsvirlərdə metaforik mənada işlədilə bilər.
Sönüklük: Sönüklük, gurluğun əksi olaraq, işıq, səs və ya hər hansı bir hadisənin tədricən azalmasını, zəifləməsini və nəhayət tamamilə yox olmasını bildirir. Bu termin daha çox fiziki hadisələrin təsvirində istifadə olunur. Məsələn, "ulduzun sönüklüyü", "səsin sönüklüyü".
“Günəşin gur işığı yavaş-yavaş sönüklüyə doğru gedirdi.”
“İşığın zəifliyi otağı qaranlığa bürümüşdü.”