Həyalılıq – əxlaqi saflıq, namusluluq, iffətlilik, təmizlik, paklıq mənasını verən bir anlayışdır. Bu anlayış əsasən insanın davranışlarını, əxlaqını və mənəvi keyfiyyətlərini ifadə edir. Həyalılıq həm fərdi, həm də ictimai həyatda vacib bir dəyər kimi qəbul edilir.
Antonimlər:
Namussuzluq: Həyalılığın əks anlayışı olan namussuzluq, əxlaqsızlıq, iffətsizliy, təmizliyə zidd hərəkətlər, əxlaqi prinsiplərə zidd olan davranışlar kimi başa düşülür. Namussuzluq sözü həm fərdi, həm də ictimai həyatda mənfi qiymətləndirilən əməlləri ifadə edir. Ədəbiyyatda, xalq dastanlarında və müasir əsərlərdə tez-tez rast gəlinir. Məişətdə də namussuzluq pis adlandırılmış bir hərəkətdir.
Bədnamılıq: Bədnamılıq, həyalılığın əksidir və şöhrətsizliyə, pis ad-san çıxartmağa, qara yaxmağa, əxlaqsız davranışları ilə tanınmağa aiddir. Həyalı insanın əksinə, bədnam insan ictimai rəydə mənfi obraz yaradır. Bu antonim əsasən ictimai həyatda, insanların bir-birinə münasibətlərində, ədəbi əsərlərdə və tarixi mənbələrdə rast gəlinir.
Əxlaqsızlıq: Həyalılığın əks tərəfini əks etdirən əxlaqsızlıq anlayışı, mənəvi prinsiplərə riayət etməməyi, əxlaq normalarına zidd hərəkətləri ifadə edir. Bu söz ədəbiyyatda, fəlsəfədə, sosiologiyada və məişətdə geniş istifadə olunur. Əxlaqsızlıq insanın özünə, ətrafına və cəmiyyətə vurduğu ziyanla xarakterizə olunur.
“Həyalılığını nümayiş etdirməyə can atırdı.”
“Hələ gözlə, sənin bu ocağına namussuzluq ləkəsi yaxmasınlar.”