Hönkürtü – səssiz, ya da az səsli, ürəkdən gələn, adətən kədər, həsrət, sevinc və ya digər güclü duyğular nəticəsində meydana gələn ağlama növü. Bu, həmçinin güclü duyğuların fiziki ifadəsidir və həmin duyğuların intensivliyini göstərir.
Antonimlər:
Qəhqəhə: Hönkürtü kədər, həsrət kimi mənfi duyğularla bağlıdırsa, qəhqəhə əksinə, sevinc, xoşbəxtlik kimi müsbət duyğuların ifadəsidir. Qəhqəhə səsli, açıq və yüksək səslə, səmimi bir şəkildə ifadə olunur. Hönkürtü içdən, sözsüz ifadə olunarkən, qəhqəhə adətən açıq şəkildə, ətrafdakılarla bölüşülür. Həm hönkürtü, həm də qəhqəhə insan emosional vəziyyətini əks etdirən güclü fiziki reaksiyalardır. Hönkürtü daha çox ədəbiyyatda, qəhqəhə isə həm ədəbiyyatda, həm də gündəlik məişətdə istifadə olunur.
Gülüş: Gülüş daha geniş bir anlayış olub, hönkürtüdən fərqli olaraq, mütləq güclü duyğulara bağlı deyil. Gülüş həm sevincdən, həm də yüngül zarafatdan, əyləncəli bir hadisədən və s. ortaya çıxa bilər. Hönkürtü isə daha çox içdən, dərin duyğularla əlaqədardır. Gülüş səsinin tonu, intensivliyi müxtəlif ola bilir, hönkürtü isə əsasən, səssiz və ya az səsli olur. Hər iki termin ədəbiyyatda geniş istifadə olunur, lakin gündəlik danışıqda "gülüş" daha çox işlənir.
Sevincimdən hönkürtü ilə ağladım.
Hər tərəfdən qəhqəhələr ucaldı.