İsrafçı: Mal-mülkünü, var-dövlətini, vaxtını və digər qiymətli şeyləri sərfəsiz, ölçüsüz, ehtiyatsız istifadə edən, səpələnən şəxs.
Antonimlər:Qənaətçi: İsrafçının əksidir. Qənaətçi şəxs öz var-dövlətini, vaxtını və digər qiymətli şeylərini ehtiyatla, planlı şəkildə, həddini aşmadan istifadə edir. Qənaətçilik həm maddi, həm də mənəvi dəyərlərə aid edilə bilər. Məsələn, qənaətçi insan pulunu ehtiyatla xərcləyir, vaxtını səmərəli təşkil edir, enerjiyə qənaət edir. Qənaətçilik iqtisadiyyatda, ailədə və şəxsi həyatda vacib bir keyfiyyətdir. Qənaətçilik həm də ətraf mühitin mühafizəsi ilə bağlıdır – məsələn, su, enerji və digər resurslara qənaət etmək.
Sərraf: (Bəzi kontekstlərdə) İsrafçı sözünün antonimi kimi istifadə oluna bilər. Sərraf malını, pulunu qənaətlə istifadə edən, ehtiyatlı davranan şəxsdir. Ancaq sərraf sözü əsasən sərvət toplamağa, yığmağa yönəlmiş bir mənaya malikdir. İsrafçı isə artıq var-dövlətə sahib olmaqdan asılı olmayaraq, mövcud imkanlarından səmərəsiz istifadə edən şəxsi ifadə edir. Bu səbəbdən "sərraf" antonimi daha çox maddi sərvətin idarə olunması kontekstində uyğun gəlir.
Iqtisadçı: Bu söz birbaşa antonim olmasa da, məna etibarilə israfçının əksini ifadə edə bilər. İqtisadçı öz ehtiyatlarını səmərəli idarə edən, ehtiyac duyduğu qədər xərcləyən, tullantıları minimuma endirməyə çalışan şəxsdir. İqtisadçı həm maddi resurslar, həm də vaxt, enerji kimi digər resursların idarə edilməsində sərrastlığa üstünlük verir.