Kirimək – səs çıxarmaq, qışqırmaq, bağırtmaq, nida etmək mənasında işlənən bir feldir. Ümumiyyətlə, səsin şiddətli və qəfil çıxmasını ifadə edir. Bu söz həm məişətdə, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Kiriməyin səbəbi müxtəlif ola bilər: sevinc, qorxu, əsəbilik, təəccüb və s.
Antonimlər:
Sükut etmək: Kiriməyin əks mənasını ifadə edir. Sükut etmək susmaq, səs çıxarmamaq, sakit olmaq deməkdir. Bu antonim cütü əsasən danışma və səs çıxarma ilə bağlı kontekstlərdə istifadə olunur. Məsələn, qəzəblənən birinin sakitləşməsi, ya da ciddi bir mühitin tələb etdiyi susqunluq sükut etməyin nümunəsidir. Ədəbiyyatda da sakitlik və dincliyi təsvir etmək üçün "sükut etmək"dən tez-tez istifadə olunur.
Pıçıldamaq: Kiriməkdən fərqli olaraq, pıçıldamaq çox alçaq səslə danışmaq deməkdir. Kirimək şiddətli və açıq səslə danışmanı, pıçıldamaq isə əksinə, gizli və sakit danışmanı əks etdirir. Bu antonim cütü daha çox nitqin səs həcmi ilə bağlı fərqləri vurğulayır. Məişətdə, məsələn, gizli bir söhbət zamanı "pıçıldamaq"dan istifadə olunur, halbuki "kirimək" açıq və səsli bir şəkildə ünsiyyət qurmağı göstərir.
Fısıldamaq: Pıçıldamağa yaxın mənaya malik olan fısıldamaq da alçaq səslə, tələsik və gizlincə danışmaq deməkdir. Kirimək kimi açıq və ucadan danışmanı ifadə etməyən bu antonim, pıçıldamaqdan daha gizli və qəfil səslənməni ifadə edə bilər. Məsələn, qorxu hissi ilə fısıldamaq mümkündür, ancaq kirimək qorxudan daha çox qəzəb, sevinc, ya da təəccübü əks etdirir.
Əllərini bir-birinə vurub kiridi (Mir Cəlal).
Qədir sözünü qurtarmamışdı ki, bəy qışqırdı (Mir Cəlal).