Kükrəmək – səs-küy salmaq, qəzəblə, güclü səslə danışmaq, qışqırmaq mənasında işlənir. Həmçinin, heyvanların (məsələn, aslanın, şirin) güclü, dərin səslə qışqırması da kükrəmək kimi ifadə olunur. Söz, əsasən, emosional vəziyyəti ifadə etmək üçün istifadə olunur.
Antonimlər:Sakitlşmək: Kükrəməyin əksidir. Sakitlşmək, həyəcanın, qəzəbin, səs-küyün yatışması, sakit və sakit bir vəziyyətə düşmək deməkdir. Bu antonim cütü, əsasən, emosional vəziyyətləri müqayisə etmək üçün istifadə olunur. Məişətdə, psixologiyada və ədəbiyyatda geniş tətbiq olunur.
Nümunə: Gizlənmiş, boğulmuş qəzəb yeni qüvvə ilə kükrəməkdə idi (M.İbrahimov).
Uşaq bir xeyli ağladıqdan sonra sakitləşdi (“Azərbaycan”).
Susmaq: Kükrəməyin daha sərt bir antonimidir. Susmaq, danışmamaq, səs çıxarmamaq deməkdir. Kükrəmək səs-küylü bir hərəkət olduğu halda, susmaq tam əksidir – heç bir səsin olmaması. Bu antonim, daha çox danışıq, ifadəetmə kontekstində istifadə olunur.
Nümunə: Qəzəbindən kükrəyərək ona hücum etdi, amma sonra birdən susdu.
Nəzakətlə danışmaq: Kükrəməyin əksini təşkil edən bu ifadə, qəzəbli və kobud danışığın əksinə, nəzakətli və hörmətli olmağı bildirir. Bu antonim, əsasən ünsiyyət bacarıqları və davranış tərzi ilə əlaqəli kontekstlər üçün istifadə olunur.
Nümunə: Əvvəl kükrəyərək əmr edirdi, indi isə nəzakətlə xahiş edir.