Küylülük – güclü, davamlı səs-küy, qarmaqarışıq səslər, şum, qarışıqlıq mənasını verir. Əsasən, kütləvi səs-küylərin, qarışıq və səs-küylü ətraf mühitin təsvirində istifadə olunur.
Antonimlər:
Səssizlik
Səssizlik küylülüyün tam əksidir. Tam sakitlik, heç bir səsin eşidilməməsi vəziyyətini bildirir. Həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Səssizliyin əksəriyyət hallarda sakitlik, rahatlıq, düşüncəyə dalma kimi müsbət konnotasiyaları olur, halbuki küylülük əksəriyyətlə neqativ konnotasiyalarla əlaqələndirilir.
Bizim həyət o biri həyətlərdən küylülüyü ilə fərqlənir. Səssizlik içində, yol ayrıcında; Atın qulaqları şəkləndi birdən (H.Hüseynzadə).
Bu misalda H. Hüseynzadə iki antonimi – küylülük və səssizliyi – əks qütblər kimi təqdim edir. Birinin olması digərinin olmaması deməkdir.
Sakitlik
Sakitlik də küylülüyün antonimi kimi çıxış edə bilər. Ancaq səssizlikdən fərqli olaraq, sakitlik yalnız səsin olmamasını deyil, həm də ətraf mühitin sakit, dinc və rahat olmasını bildirir. Sakitlik daha çox emosional və psixoloji vəziyyətin təsvirində, səssizlik isə daha çox fiziki vəziyyətin ifadəsində istifadə olunur. Məsələn, "sakit bir axşam", "sakit bir kənd" ifadələrində sakitlik daha çox atmosferi ifadə edir. Küylülük isə əsasən səs-küyün həddindən artıq olmasını ifadə edir.
Sükut
Sükut, səssizliyin daha formal və ədəbi bir ifadəsidir. Səssizliyin əsasən fiziki tərəfini vurğulayarkən, sükut həm fiziki, həm də mənəvi səssizliyi, danışmamağı, fikirlərin ifadə edilməməsini ifadə edə bilir. Ədəbiyyatda, xüsusilə də dramatik əsərlərdə, əhval-ruhiyyənin ifadəsində istifadə olunur. Küylülüyə nisbətən daha ağır bir kontekst təqdim edir.