Səssizlik sözü, Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir söz olub, heç bir səsin eşidilməməsi vəziyyətini, tam sakitliyi, sükutu ifadə edir. Etimoloji baxımdan, "səs" kökünə "-sizlik" məsdəri əlavə olunmaqla əmələ gəlmişdir. "-sizlik" əlavəsi, "səs" sözünün əksini, yəni səsin olmamasını bildirir. Beləliklə, səssizliyin mahiyyəti tam olaraq səsin yoxluğu ilə müəyyən edilir.
Sözün mənası kontekstdən asılı olaraq müxtəlif çalarlar qazana bilər. Məsələn, "Səssizlik hökm sürürdü" cümləsində səssizliyin uzun müddətli və tam olması vurğulanır. "Qəfil səssizlik düşdü" cümləsində isə əvvəl səs olan bir mühitin birdən-birə sakitləşməsi, səsin kəsilməsi nəzərdə tutulur. "Səssizlik içində düşüncələrimə dalmışdım" cümləsində isə səssizlik, düşüncələrə dalmaq üçün əlverişli bir şərait kimi təsvir olunur. Səssizliyin müsbət və mənfi konnotasiyaları da mövcuddur. Məsələn, sakit bir təbiət mənzərəsindəki səssizlik rahatlıq və dinclik hissi yaradarkən, səssiz bir otaqda qəfil səssizlik qorxu və narahatlıq hissi doğura bilər. Sözün mənası həm də fəlsəfi və poetik mənalar kəsb edə bilər: düşüncənin, duyğuların, həyatın gizli tərəflərinin ifadəsinin bir vasitəsi olaraq.
Səssizliyin sinonimləri arasında sükut, sakitlik, susqunluq kimi sözlər göstərilə bilər. Lakin bu sözlərin hamısı səssizliyin bütün çalarlarını əhatə etmir. Məsələn, susqunluq sözü daha çox insanların danışmamağı, danışmaq istəməməsi ilə əlaqələndirilir, sakitlik isə səssizliyin daha yumşaq, sakit bir formasıdır. Sükut isə səssizliyin daha rəsmi və ciddi bir ifadəsidir.
Nəticə olaraq, səssizlik sadəcə səsin olmaması deyil, müəyyən bir mühitin, vəziyyətin və ya duyğunun ifadəsidir. Mənası kontekstdən və istifadə edilən üslubdan asılı olaraq dəyişə bilər.