Qabalaşmaq – özünü əhəmiyyətli, nüfuzlu göstərmək, əzəmətli davranmaq, bəzən isə süni şəkildə zəriflik etmək mənasını verir. Bu söz əsasən danışıq dilində və ədəbiyyatda şəxsin davranışını, xüsusiyyətlərini ifadə etmək üçün işlədilir. Həm müsbət, həm də mənfi kontekstlərə malik ola bilər. Müsbət kontekstdə özünəinamı, zərifliyi ifadə edərkən, mənfi kontekstdə isə təkəbbürlülüyü, süni zərifliyi ifadə edir.
Antonimlər:Sadəlik: Qabalaşmağın əksinə olaraq sadəlik təbii, süniyyətdən uzaq, sadə və təvazökar bir davranışı ifadə edir. Sadəlik özünü göstərməyə, nüfuzunu vurğulamağa çalışmayan, təbii davranış xüsusiyyətidir. Məsələn, “O, qabalaşmaq əvəzinə, sadəliyi ilə seçilirdi.” Sadəlik həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur.
Təvazökarlıq: Qabalaşmaq özünü önə çəkməyi əks etdirir, təvazökarlıq isə öz əhəmiyyətini vurğulamamaq, özünü başqalarından aşağı qoymaq deməkdir. Təvazökarlıq, xüsusilə əxlaqi-etik davranışlarda önəmli rol oynayır. “O, qabalaşmaq əvəzinə, həmişə təvazökar davranırdı.” kimi cümlələrdə təvazökarlığın qabalaşmağa ziddliyi açıq şəkildə görünür. Təvazökarlıq, din, fəlsəfə və ədəbiyyatda mühüm yer tutur.
Səmimiyyət: Qabalaşmaqda bəzən sünilik, rol oynamaq hiss olunur. Səmimiyyət isə təbii, riyakarlıqdan uzaq davranışı ifadə edir. Səmimi insan qabalaşmaz, özünü olduğu kimi göstərir. “Onun səmimiyyəti, qabalaşmaqdan uzaq idi.” deyə bilərik. Səmimiyyət həm gündəlik həyatda, həm də ədəbi əsərlərdə geniş istifadə olunur.
Şaiqin rəftarı yoldaşlarına qarşı qabalaşmışdı.
Zərifə böyüdükcə həm xasiyyətcə, həm də zahiri cəhətdən zərifləmişdir.