Qaqqıldaşmaq – səssizcə, ürəkdən, kədərli şəkildə ağlamaq, nalə çəkmək. Bu söz əsasən uşaqların ağlamasına aid olsada, böyüklərin də kədər və qüssə anlarında qaqqıldaşması mümkündür. Emosional bir hal ifadə edir və ağlamanın daha susqun, ifadəsiz bir formasıdır.
Antonimlər:Gülmək: Qaqqıldaşmaq kədər və qüssə ifadə edən bir hərəkət ikən, gülmək sevinc və şənlik bildirir. Bu iki söz bir-birinin tam əksidir və bir-birini tamamilə istisna edir. Həm məişətdə, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Məsələn: "Uşaq əvvəl qaqqıldaşdı, sonra gülərək ana yanına qaçdı".
Şadlanmaq: Şadlanmaq sevinc və fərəh hisslərini ifadə edir. Qaqqıldaşmaqdan fərqli olaraq pozitiv bir emosiyanı təsvir edir. Həm məişət dilində, həm də ədəbi əsərlərdə istifadə olunur. Mütləq antonim deyilsə də, məna cəhətdən əks mənalı sözlərdir.
Sevinmək: Sevinmək də şadlanmaq kimi pozitiv bir emosiya ifadə edir və qaqqıldaşmağın əksidir. Hər iki söz də insanın daxili hisslərini əks etdirir, lakin bir-birindən fərqli şiddət və təzahür şəklinə malikdir. Ədəbi əsərlərdə və məişət dilində geniş istifadə olunur.
Qaqqıldaşın, qoy yatanlar ayılsın (S.Rüstəm)
Uşaqların ağlaşmağı kəndin kimsəsiz sükutunu pozdu (Ə.Məmmədxanlı)