Qəhqəhə - güclü, səsli və uzun sürən bir gülüş növüdür. Şadlıq, sevinc, razılıq və ya hətta istehza ifadə edə bilər. Sözün ifadə etdiyi duyğu kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər.
Antonimlər:
Ağlama: Qəhqəhənin əksidir. Ağlama kədər, acı, məyusluq, qorxu və ya digər mənfi duyğuların ifadəsidir. Həm qəhqəhə, həm də ağlama insan emosional vəziyyətini göstərən ifadə formalarıdır. Hər iki söz məişət dilində, ədəbiyyatda və digər sahələrdə geniş istifadə olunur. Ağlama ifadəsi müxtəlif səviyyələrdə ola bilər: göz yaşı tökməkdən tutmuş, hıçqırıqlı ağlamağa qədər.
Sükut: Qəhqəhənin bir antonimi olaraq sükut, hər hansı səsin və ya ifadənin olmamasını ifadə edir. Qəhqəhənin səsli və açıq olması ilə müqayisədə sükut sakitlik və susqunluq deməkdir. Sözün əksəriyyət hallarda mənfi kontekstdə, məsələn, utanc və ya kədər vəziyyətlərində istifadəsi daha çoxdur.
Kərim babanın elə sükut ilə büzülüb durmasından bir qəhqəhə qopdu (A.Şaiq).
Matəm: Qəhqəhənin əksi olaraq matəm, dərin kədər və faciə ilə əlaqədar bir vəziyyətdir. Qəhqəhə şadlıq ifadə edərkən matəm kədər və itirmə hisslərini əks etdirir. Matəm adətən ölüm hallarında, itki və ya faciəli hadisələrdən sonra müşahidə olunur. Matəm, qəhqəhədən fərqli olaraq, ümumiyyətlə, sakitlik və ya ağlama ilə müşayiət olunur.
Ağlaşma qurub ərlərinin ətəklərindən yapışıb davaya getməyə qoymurlar (S.S.Axundov).