Qəm - kədər, məyusluq, üzüntü, narahatçılıq hissi; dərd, qüssə, əzab.
Antonimlər:
Şadlıq
Şadlıq qəmin tam əksidir. Şadlıq sevinc, xoşbəxtlik, nəşə hisslərini ifadə edir. Həm məişətdə, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Qəm insanı daxildən sındırır, ümidsizliyə qərq edərsə, şadlıq insanı canlandırır, həyata olan inamını artırır. Bu iki antonim bir-birini tam əks istiqamətdə tamamlayır. Məsələn, qəmli bir hadisədən sonra şadlıq xəbəri insanı ruhlandıra bilər.
"Qəmli günlərin ardından şadlıq gəldi, ürəyim sevincdən doldu."
Sevinc
Sevinc də qəmin antonimidir. Qəm insanı dərin ümidsizlik vəziyyətinə salarsa, sevinc müsbət emosiya və duyğular yaradır. Sevinc həm fərdi, həm də kollektiv ola bilər. Qəm tənha hissini gücləndirirsə, sevinc insanı başqaları ilə bölüşməyə, onlarla xoşbəxtliyi paylaşmağa təşviq edir. Ədəbiyyatda sevinc və qəm tez-tez bir-birinə zidd mövzularda istifadə olunur, əsərin əsas münaqişəsini yaradır.
"Ürəyimdəki qəm sevincə çevrildi, gözlərimdəki yaşlar xoşbəxtlikdən axdı."
Səadət
Səadət, yüksək dərəcədə xoşbəxtlik, rifah və rahatlıq halını bildirir. Qəm insanı fiziki və mənəvi olaraq əzablandırır, səadət isə tam əksinə, insana daxili sülh və rahatlıq bəxş edir. Səadət daha çox ümumi, geniş miqyaslı xoşbəxtliyi ifadə etsə də, qəmin əksini təşkil edir. Həyatda qəm və səadət bir-birini əvəz edə bilər.