Qürrəli – özünü əhəmiyyətli, üstün tutan, lovğalanan, təkəbbürlü olan; özünü başqalarından üstün tutmağı sevən.
Antonimlər:
Təvazökar
Təvazökar sözü qürrəlinin əksini ifadə edir. Təvazökar insan özünü başqalarından üstün tutmur, sadə və səmimi davranır. Həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Təvazökarlıq əxlaqi keyfiyyət kimi dəyərləndirilir. Təvazökar insan öz nailiyyətlərini böyütmür və başqalarının nailiyyətlərini qəbul edir.
Nümunə: O, qürrəli deyildi, əksinə, çox təvazökar biri idi. Hər zaman başqalarına hörmət edir və öz nailiyyətlərini səssizcə yaşayırdı.
Xofsuz
Xofsuz sözü "qürrəli"nin daha çox kontekstə bağlı antonimi kimi çıxış edir. "Qürrəli" sözü bəzən özünə inamlı, hətta lovğalanan mənada istifadə olunur. Bu mənada xofsuzluq qürrəlinin antonimi ola bilər. Lakin bu antonimlik kontekstə görə dəyişə bilir. Məsələn, "qürrəli" sözü əgər qorxaqlığı ifadə edirsə, onun antonimi cəsurluq olar.
Nümunə: Onun qürrəli görünüşünün altında xofsuz bir insan gizlənirdi.
Sadə
Sadə sözü də "qürrəli"nin antonimi kimi istifadə oluna bilər. Qürrəli insan adətən özünü başqalarından üstün tutduğu üçün mürəkkəb, iddialı davranır. Sadə insan isə sadəlövh, təbii və səmimi olur. Bu antonimlik əsasən sosial davranış kontekstində özünü göstərir.
Nümunə: Qürrəli davranışından bezmişdik, onun sadəliyini və təbii halını daha çox sevirdik.
M.Arazın şeirindən nümunə: Gah elə qürrəli, gah elə xoflu;