Lümlüt – geyimli, paltarlı, bəzən də zinət əşyaları ilə bəzədilmiş mənasında işlənir. Söz əsasən şifahi nitqdə və ədəbi əsərlərdə, daha çox köhnəlmiş üslubda istifadə olunur.
Antonimlər:
Lümlüt – Çılpaq: "Lümlüt" sözü geyimli olmağı, "çılpaq" sözü isə geyimsiz olmağı bildirir. Bu antonim cütü əsasən fiziki görünüşü təsvir etmək üçün istifadə olunur. Məsələn, "lümlüt adam" və "çılpaq adam" ifadələri bir-birinin əksini təşkil edir. Həm də "çılpaq" sözü məcazi mənada da işlədilə bilər: "çılpaq həqiqət", "çılpaq fikir" kimi.
Lümlüt – Geyimsiz: "Lümlüt"ün "geyimsiz"lə antonim olması "geyimli" mənasından irəli gəlir. "Geyimsiz" sözü "lümlüt"ün tam əksini ifadə edərək insanın geyiminin olmamasını bildirir. Hər iki söz əsasən insanların fiziki görünüşünü təsvir etmək üçün istifadə olunur. Məsələn: "lümlüt gəlin" və "geyimsiz körpə".
Lümlüt – Bəzəksiz (məcazi mənada): Bəzi hallarda "lümlüt" sözü məcazi mənada, yəni bəzəkli, zəngin, şux mənasında işlədilə bilər. Bu halda onun antonimi "bəzəksiz" ola bilər. Məsələn, "lümlüt masa" (zəngin süfrəli masa) və "bəzəksiz masa" (sadə, bəzəksiz masa).
Səlim ağanın dalından dəyib lümlüt çölə atır (M.İbrahimov)
Geyimli bayıra çıxdı (“Azərbaycan”)