Səfalət – dərin kədər, bədbəxtlik, yoxsulluq və çətinlikləri ifadə edən bir sözdür. Həm mənəvi, həm də maddi tərəfləri əhatə edə bilər. Söz, əsasən, insan həyatının çətinliklərini və bədbəxtliyini ifadə etmək üçün istifadə olunur.
Antonimlər:
Sevinc
Sevinc səfalətin tam əksidir. Sevinc, xoşbəxtlik, şadlıq, müsbət duyğuların ifadəsidir. Səfalətdə yaşayan bir insanın əksinə, sevincli insan xoşbəxt, rahat və müsbət emosiyalar keçirir. Həm gündəlik danışıqda, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Səfalət, insanın mənəvi və ya maddi durumunun pisliyini, sevinc isə əksinə yaxşılığını göstərir. Məsələn, "səfalət içində yaşayan ailə" və "sevinc dolu gün" ifadələri bir-birinə tamamilə zidd mənaları ifadə edir.
Arvadlar qaldılar cəhalət və səfalət pəncəsində (C.Cabbarlı)
Sevinc içərisində qaldılar (Ə.Əbülhəsən)
Xoşbəxtlik
Xoşbəxtlik də səfalətin əksidir. Xoşbəxtlik, həyatdan razılıq, rifah və müsbət duyğuların davamlı vəziyyətini ifadə edir. Səfalət yoxsulluq, əzab və kədər ilə əlaqələndirilirsə, xoşbəxtlik varlıq, rahatlıq və şadlıqla əlaqələndirilir. Həm gündəlik danışıqda, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. "Xoşbəxt bir həyat" və "səfalət dolu günlər" ifadələri bu antonim cütünün məna fərqini aydın şəkildə göstərir.
Rəfah
Rəfah, maddi və mənəvi cəhətdən yaxşı vəziyyəti bildirir. Səfalət yoxsulluq və əzabı ifadə edərkən, rəfah əksinə, rahatlıq, təminat və xoş həyatı ifadə edir. Bu antonim cütü daha çox maddi durumun müqayisəsində istifadə olunur. Məsələn, "səfalətdən rəfaha doğru yol" ifadəsi sosial-iqtisadi inkişafı təsvir edir.