Səs-küy – Güclü, qarışıq, xoşagəlməz səslərin yaranması; qarışıq, anlaşılmaz səslər, qışqırıq, gurultu.
Antonimlər:
Səs-küy – Sakitlik
Bu antonim cütü zidd mənalı sözlərin ən aydın nümunələrindən biridir. "Səs-küy" güclü, qarışıq və xoşagəlməz səsləri, "sakitlik" isə səssizlik və sakitliyi ifadə edir. "Səs-küy" həm məişətdə, həm də ədəbiyyatda, eləcə də digər sahələrdə tez-tez işlənir. "Sakitlik" isə daha çox əsərin atmosferini, vəziyyətin təsvirini verərkən istifadə olunur. Birinci söz əsasən hərəkətli, ikinci söz isə statik vəziyyəti ifadə edir.
Həyətlərdə səs-küy çoxalmışdı (Mir Cəlal).
Hər tərəf sakitlikdir (C.Əmirov).
Səs-küy – Sükut
"Səs-küy" və "sükut" antonimləri bir-birinə yaxın, lakin tam eyniləşdirilməyən mənalar ifadə edir. "Sükut" sözü daha çox ətraf mühitin tam səssizliyini, hər hansı bir səsin olmamasını, düşüncəyə dalmanı ifadə edir. "Səs-küy" isə konkret səslərin olması deməkdir. "Sükut" sözü ədəbiyyatda, xüsusilə dramatik vəziyyətləri, gərginliyi təsvir edərkən geniş istifadə olunur. Həmçinin "sükut" dini kontekstdə də işlədilə bilər.
Camaat arasında yenə səs-küy qopdu. Vəli ağzını açan kimi aralığa gözlənilməz maraqdan doğan ağır bir sükut çökdü (M.İbrahimov).