Sitallıq – özünü çox önəmli, əhəmiyyətli sayma, təkəbbür, özünü yüksək tutma, özünü başqalarından üstün tutma hissi. Bu anlayış əsasən insanın davranışını, münasibətini və özünə qiymətləndirməsini əks etdirir. Sitallıq həm müsbət, həm də mənfi kontekstlərdə istifadə oluna bilər. Müsbət mənada, özünə inamı, gücünü və bacarığını nümayiş etdirən insan üçün istifadə olunarsa da, əksər hallarda mənfi bir xüsusiyyət kimi qəbul edilir.
Antonimlər:
Üzüyolalıq: Sitallığın əsas antonimi üzüyolalıqdır. Üzüyolalıq özünü aşağılama, təvazökarlıq, başqalarına hörmət və ehtiram, sadəlik və təbii olmaq kimi xüsusiyyətləri özündə əks etdirir. Sitallıq özünü yüksək tutma, özünü başqalarından üstün görmək hissiyyatı ilə xarakterizə olunursa, üzüyolalıq isə tam əksini ifadə edir. Üzüyolalıq həm gündəlik məişətdə, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Misal üçün, "O, üzüyolalıqla hər kəsə kömək edirdi" ifadəsində üzüyolalıq, təvazökarlıq və xeyirxahlığı ifadə edir.
Təvazökarlıq: Sitallığın bir başqa antonimi də təvazökarlıqdır. Təvazökarlıq özünün əhəmiyyətini və üstünlüyünü gizlətmək, başqalarına hörmət və ehtiram göstərmək, özünü yüksək tutmamaq deməkdir. Sitallıqdan fərqli olaraq, təvazökarlıq həmişə müsbət xüsusiyyət kimi qəbul edilir. Ədəbiyyatda təvazökarlığın tərənnümü tez-tez rast gəlinən bir mövzudur.
Sadəlik: Sitallığın antonimi kimi sadəlik də göstərilə bilər. Sadəlik, həm xarakter, həm də davranışda təkəbbürün, süniyyətin və özünü göstərmənin olmaması deməkdir. Sitallıqda olan sünilik və pozadan uzaq olan sadəlik, öz təbiətini göstərmək, səmimi və açıq olmaq kimi xüsusiyyətləri ifadə edir. Gündəlik həyatda və ədəbi əsərlərdə sadəliyə olan üstünlük vurğulanır.
Amma sitallığına salıb aşna olubsan (Ə.Haqverdiyev)
Elə onu kollektivə sevdirən onun üzüyolalığıdır (“Azərbaycan”)