Sulu – nəmli, su ilə doymuş, suvarılmış mənasını bildirir. Əsasən, torpaq, bitki örtüyü, havanın vəziyyəti ilə bağlı istifadə olunur. Məişətdə də "sulu gözlər", "sulu boyalar" ifadələrində rast gəlinir.
Antonimlər:
Dəmyə
Dəmyə sözü sulu sözünün antonimi olub, quru, nəmsiz, suvarılmamış mənasını ifadə edir. Bu antonim əsasən torpaq və hava ilə bağlı kontekstdə istifadə olunur. Ədəbiyyatda, xüsusilə təbiət təsvirlərində geniş yer tutur. Məişətdə də “dəmyə hava”, “dəmyə torpaq” kimi ifadələrə tez-tez rast gəlinir.
"Bu fikirlə çapdı atı; Endi sulu dərəyə" (A.Şaiq)
"Göytəpə kəndinin üst tərəfi dəmyədir" (İ.Şıxlı)
Quru
Quru sözü də sulu sözünün antonimi kimi istifadə oluna bilər. "Sulu" sözündən fərqli olaraq, "quru" daha geniş mənada istifadə olunur və yalnız torpaq və ya hava ilə deyil, həmçinin bitkilər, əşyalar və s. ilə bağlı da işlənə bilər. Məsələn, "quru ağac", "quru çörək", "quru hava" kimi ifadələrə rast gəlinir. "Quru" sözü "dəmyə" sözü ilə müqayisədə daha çox neytral bir məna daşıyır.