Şər – pislik, bədbəxtlik, müsibət, fəlakət mənalarını ifadə edən ümumi bir anlayışdır. Həm fəlsəfi, həm də gündəlik həyatda geniş istifadə olunur. Əks mənalı sözlərlə (antonimlərlə) birlikdə istifadəsi mənasını daha da dəqiqləşdirir.
Antonimlər:
Xeyir
Xeyir, şərə tam əks anlayış olaraq yaxşılıq, mənfəət, uğur, rifah və xoşbəxtlik mənalarını daşıyır. Şər və xeyir bir-birinə zidd olan qütbləri təmsil edir. Həm fəlsəfi, həm də dini ədəbiyyatda, eləcə də gündəlik danışıq dilində geniş istifadə olunur. Mənəvi dəyərlərin müəyyənləşdirilməsində əsas rol oynayır.
Şər xeyirə, xeyir şərə bağlıdır (H.Hüseynzadə).
Bu misalda müəllif şər və xeyirin qarşılıqlı əlaqəsini, birinin digərinin varlığı ilə şərtləndirildiyini vurğulayır.
Yaxşılıq
Yaxşılıq, şərə qarşı qoyulan digər bir antonim olaraq, ədalətli, gözəl, xoş, faydalı əməlləri, vəziyyətləri ifadə edir. Xeyirdən fərqli olaraq, yaxşılıq daha çox konkret hərəkətlərə, əməllərə aid edilir. Məsələn, “yaxşılıq etmək”, “yaxşılıq görmək” ifadələrində istifadə olunur. Həm ədəbiyyatda, həm də gündəlik danışıq dilində tez-tez rast gəlinir.
Uğur
Uğur, şərə qarşı qoyulduqda, əldə edilmiş müsbət nəticə, istənilən məqsədə çatmaq deməkdir. Şər isə uğursuzluq, məğlubiyyət deməkdir. Uğur daha çox konkret hadisələrə, layihələrə aid edilir. Məsələn, "işdə uğur qazanmaq", "imtahanda uğur qazanmaq" kimi ifadələrdə istifadə olunur.
Xoşbəxtlik
Xoşbəxtlik, şərə tam zidd olaraq, insanın ruhi rahatlığı, sevinc, qanelik vəziyyətini ifadə edir. Şər isə əksinə, kədər, bədbəxtlik deməkdir. Xoşbəxtlik daha çox subyektiv bir anlayış olaraq insanın daxili vəziyyətini əks etdirir.