Təbiilik – insan və ya hadisənin təbiətə uyğunluğu, sünilikdən uzaqlıq, sadəlik, səmimiyyət deməkdir. Bu anlayış həm insan davranışlarına, həm də əşya və hadisələrə aid edilə bilər. Təbiilik, özünəməxsusluğu, təbii olmasını, heç bir süni müdaxilənin olmamasını ifadə edir.
Antonimlər:
Sünilik
Sünilik, təbiiliyin əksinə olaraq, insan tərəfindən yaradılmış, təbii olmayan, məcburi, saxta, qeyri-təbii görünüşü və ya davranışı ifadə edir. Sünilik, çox vaxt sənətkarlıq, mexaniki müdaxilə, ya da qəsdən yaradılmış bir görünüş deməkdir. Həm ədəbiyyatda, həm də məişətdə geniş istifadə olunur. Məsələn, süni gül, süni maye, süni peyzaj və s.
Onun bu hərəkətlərindən bir sünilik, naşı bir hiyləgərlik duyulurdu (Mir Cəlal).
Təbiilik və sünilik arasındakı fərq, bir şeyin təbii olub-olmamasında, insan müdaxiləsinin olub-olmamasında görünür. Təbii bir mənzərə sakit və harmonikdir, süni mənzərə isə bəzən qeyri-təbii və ifrat görünə bilər. Bu fərq, xüsusilə ədəbi əsərlərdə personajların xarakterlərinin təsvirində özünü göstərir.
Qeyri-təbiilik
Qeyri-təbiilik termini daha geniş məna daşıyır və təkcə insan tərəfindən yaradılmış əşyalara deyil, həm də təbii proseslərdə baş verən qeyri-adi hallara da aid edilə bilər. Qeyri-təbiilik, adətən, normadan kənara çıxmanı, gözlənilməz və qəbul edilən standartlardan kənarda olan şeyləri ifadə edir. Bu söz həm elmi, həm də ədəbi yazılarda istifadə oluna bilər. Məsələn, qeyri-təbii fəlakət, qeyri-təbii davranış.
Qeyri-təbii hadisələr qəribə və qorxulu idi.
Ümumiyyətlə, təbiilik və onun antonimləri olan sünilik və qeyri-təbiilik bir-birindən fərqli kontekstlərdə istifadə edilərək müxtəlif mənalar daşıya bilir. Bu fərqləri anlamaq, ədəbi əsərlərin və digər yazıların düzgün anlaşılması üçün vacibdir.