Təvazökarlıq – özünün əhəmiyyətini, qabiliyyətini, əldə etdiklərini və s. həddindən artıq qiymətləndirməmək, özünə qarşı həddən artıq tələbkar olmaq, sadəlik, alçaqgörənlik kimi başa düşülür. Bu keyfiyyət həm fərdlərə, həm də qruplara aid edilə bilər. Təvazökarlıq bir çox mədəniyyətdə yüksək qiymətləndirilir və müsbət xüsusiyyət hesab olunur.
Antonimlər:
Lovğalıq
Təvazökarlığın antonimi olan lovğalıq, özünün əhəmiyyətini, qabiliyyətini, əldə etdiklərini həddindən artıq qiymətləndirmək, öyünmək, özünü başqalarından üstün tutmaq deməkdir. Lovğalıq həm fərdi, həm də sosial əlaqələrdə mənfi qarşılanır və əksər hallarda insanlarla münasibətlərdə problemlərə səbəb olur. Lovğalıq, ədəbiyyatda, məişətdə və hətta siyasətdə də geniş yayılmış bir fenomendir. Həddindən artıq lovğalıq insanı təcrid edə, ətrafındakıların nifrətini qazandıra bilər.
Təvazökarlığına söz ola bilməz (Anar).
Bu lovğalıq pambıq yığımı və tədarükü vaxtı özünü daha aydın göstərdi (Ə.Vəliyev).
Öyünmək
Öyünmək də təvazökarlığın antonimidir və öz nailiyyətlərini, qabiliyyətlərini, var-dövlətini həddən artıq vurğulamaq, başqalarına nümayiş etdirmək mənasını verir. Öyünmək, lovğalıqdan fərqli olaraq, daha çox özünün müəyyən keyfiyyətlərinə yönəlməklə xarakterizə olunur. Məişətdə və gündəlik danışıqda tez-tez istifadə olunur. Ədəbiyyatda öyünmək vasitəsilə obrazların xarakteri üzə çıxarıla bilər. Həddindən artıq öyünmək, insanın etibarını itirə biləcəyi bir davranışdır.
Təkəbbür
Təkəbbür, özünü başqalarından üstün tutmaq, başqalarına hörmətsizlik etmək, laqeyd yanaşmaq kimi başa düşülür. Təkəbbür, lovğalıqdan daha çox sosial münasibətləri əhatə edir və ətrafındakılarla münasibətlərdə mənfi rol oynayır. Təkəbbür ədəbi əsərlərdə mənfi qəhrəmanların xarakteristikası kimi istifadə edilir. Təkəbbürlü insanlar, əksər hallarda, təcrid olunur və sosial əlaqələri zəif olur.