Vəcd – coşğu, həyəcan, sevinc, ruh halının yüksəlməsi ilə müşayiət olunan xoş duyğu vəziyyətidir. Bu hal həm fiziki, həm də ruhi təzahürlərlə özünü göstərə bilər. Ədəbiyyatda, məişətdə və gündəlik danışıqda geniş istifadə olunur.
Antonimlər:
Qorxu
Qorxu – təhlükə qarşısında duyulan narahatlıq, qorxunc bir şeyin baş verəcəyinə dair gözləmə və ya hissdir. Qorxu, vəcdin tam əksidir, çünki birincisi xoş duyğularla, ikincisi isə mənfi duyğularla müşayiət olunur. Qorxu həm fiziki (ürək döyüntüsü, əllərin titrəməsi), həm də ruhi (narahatlıq, qorxu hissi) təzahürlərə malikdir. Ədəbiyyatda, psixologiyada və məişətdə geniş istifadə olunur.
Sevincimin, vəcdimin çoxluğundan durub oynamaq istəyirdim (M.F.Axundzadə)
Onların məsum gözlərindən qorxu süzülüb tökülürdü (M.S.Ordubadi)
Döyünmə
Döyünmə – ümidsizliyə, ruh düşkünlüyünə, məyusluğa düşmək halını ifadə edir. Vəcd halında insan həyəcanlı, coşğun olur, döyünmə halında isə tam əksinə, ümidsizliyə qapılır, həyat enerjisi azalır. Bu antonim əsasən ədəbiyyatda və gündəlik danışıqda istifadə olunur. Döyünmə vəcdin tam əksidir, ruh halının dərin bir düşməsini bildirir.
Kədər
Kədər – dərin, uzunmüddətli bir mənfi duyğu halını bildirir. Kədər, üzüntü, qəm kimi mənfi hisslərlə müşayiət olunur. Vəcdin əksinə, kədər insanı passiv edir, enerjisini alır. Ədəbiyyatda, psixologiyada və gündəlik həyatda geniş istifadə olunur. Kədər dərin bir ruh düşkünlüyünü ifadə edir, vəcdin əksinə olaraq, sevinc və həyəcandan uzaqdır.