Məsum-məsum sözü Azərbaycan dilində zərf kimi işlənir və "məsumcasına" sözü ilə sinonimdir. Lüğətlərdə sadəcə "məsumcasına" kimi qeyd edilməsi, sözün ifadə etdiyi incə məna çalarlarını tam əks etdirmir. "Məsum-məsum" daha çox bir uşağın, ya da sadəlövhlüyünü, təcrübəsizliyini vurğulamaq istədiyimiz bir şəxsin hərəkət və davranışlarına aid edilir. Bu söz, hərəkətin və ya baxışın təmizliyini, zərərsizliyini, camaatdan uzaq, təmasdan kənarda qalmış bir insanın sözlərinə və ya hərəkətinə xas olan sadəliyi ifadə edir.
"Məsum" sözünün özü də ərəb mənşəli olub, günahsız, pak, təmiz mənasını verir. "Məsum-məsum" isə bu mənanı artırmaq, daha ifadəli etmək məqsədilə təkrarlanan bir formada işlənir. Təkrarlanan zərflər Azərbaycan dilinin ifadə vasitələri arasında xüsusi yer tutur və mənanı daha güclü, daha təsirli edir. Misal üçün, "məsum-məsum baxış" ifadəsi sadəcə "məsum baxış"dan daha çox təmizlik, günahsızlıq və sadəlövhlük ifadə edir. Bu təkrar, həmçinin həmin əlamətin intensivliyini vurğulayır.
Əsərdə verilən nümunədə ("Gövhər də məsum-məsum [Qəhrəmanın] üzünə tamaşa edirdi") "məsum-məsum" zərfi Gövhərin baxışının təmizliyini, qəhrəmana qarşı heç bir pis niyyətinin olmamasını göstərir. Baxışın təmizliyi ilə yanaşı, eyni zamanda Gövhərin təcrübəsizliyini, sadəlövhlüyünü də ifadə edə bilər. Başqa cümlələrdə istifadə üçün nümunələr:
"Uşaq məsum-məsum gülümsündü." (Uşağın təmiz, sadəlövh gülümsəməsini ifadə edir)
"O, məsum-məsum yerə baxırdı, nə deyəcəyini bilmirdi." (Şəxsin utancaqlığını və ya təcrübəsizliyini ifadə edir)
"Məsum-məsum danışan gənc qızın sözlərinə inanmaq çətin idi." (İronik mənada işlənə bilər, yəni görünüşdə sadəlövh, əslində isə təcrübəli ola bilər.)
Yekun olaraq, "məsum-məsum" zərfi, "məsumcasına" sinonimi olmasına baxmayaraq, daha güclü ifadəliliyə malikdir və həm təmizlik, həm də sadəlövhlük, təcrübəsizlik mənalarını birlikdə ifadə edə bilir. Kontekstdən asılı olaraq, mənası incə çalarlar əldə edə bilər.