Zərif – incə, nazik, həssas, nəfis, zərifliklə seçilən mənasını verir. Həm maddi, həm də mənəvi varlıqlar üçün işlənə bilər. Məsələn, zərif əl, zərif qədəm, zərif duyğu, zərif davranış.
Antonimlər:
Kobud
Kobud sözü zərif sözünün əsas antonimidir. Kobudluq zərifliyin əksinə, sərtlik, incəliyə yad olan qaba və ya səliqəsizliyi bildirir. Həm maddi obyektlərə, həm də davranışlara, hətta hisslərə aid edilə bilər. Məsələn, kobud səs, kobud əl, kobud davranış, kobud hisslər. Kobudluq tez-tez qaba səliqəsizlik, nəzakətsizliyi ifadə edir. Ədəbiyyatda kobudluq vasitəsilə personajların xarakteri və ya əhval-ruhiyyəsi vurğulanır.
Ağca xanım zərif əlini Qaraca qıza uzatdı, o da kobud barmaqları ilə onun əlini sıxdı (S.S.Axundov).
Qaba
Qaba sözü də zərifliyin əksini bildirir. Qaba, kobud kimi, incəlikdən uzaq, qeyri-səliqəli, sərt, qalın mənasını verir. Kobuddan fərqli olaraq, qaba daha çox maddi şeylərə aid edilir. Məsələn, qaba parça, qaba səs, qaba əl. Qaba sözü məişətdə daha çox işlənir.
Sərt
Sərt sözü müxtəlif mənalarda işlənə bilər, lakin zərifliyin antonimi kimi istifadə edildikdə, o, sərtlik, qəddarlıq, incəliyə zidd olan bir keyfiyyəti bildirir. Həm maddi obyektlərə (sərt taxta, sərt yataq), həm də davranışlara (sərt tənqid, sərt nəzarət) və xarakterə (sərt insan) aid edilə bilər. Ədəbiyyatda, xarakterlərin sərtliyi və ya hadisələrin sərtliyi vasitəsilə əsərin üslubu və məzmunu dəyişə bilir.
Qeyri-nəfis
Qeyri-nəfis, zərifliyin əksinə, incəlik və zövqdən məhrum olanı ifadə edir. Daha çox estetik baxımdan qiymətləndirilən əşyalar və ya hadisələr üçün istifadə olunur. Məsələn, qeyri-nəfis dekorasiya, qeyri-nəfis rəsm. Dilçilikdə, qeyri-nəfis ifadələr və üslublar haqqında danışılır.