Zil - səs çıxaran, adətən metal əşya. Çox vaxt xəbərdarlıq, çağırış və ya bəzək əşyası kimi istifadə olunur.
Antonimlər:
Bəm
Zil-Bəm: Bu antonim cütü əsasən səsin xüsusiyyətlərini əks etdirir. Zil incə, yüksək və kəskin səslə xarakterizə olunur, bəm isə alçaq, dərin və qalın səslə. Hər iki söz ədəbiyyatda, xüsusilə poetik üslubda, səsin təsvirində geniş istifadə olunur. Məsələn, “zil yandırar, bəm ağladar” ifadəsi zilin şən, sevincli səsi ilə, bəmin isə kədərli, qəmli səsi arasındakı ziddiyyəti göstərir. Həmçinin, musiqi terminologiyasında da istifadə olunur – zil səsli alətlər və bəm səsli alətlər.
Zil yandırar, bəm ağladar.
Sükut
Zil-Sükut: Bu antonim cütü səsin varlığı və yoxluğu arasındakı ziddiyyəti ifadə edir. Zil səsin varlığını, sükut isə səsin olmamasını bildirir. Bu antonim cütü həm məişətdə, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Məsələn, “qapının zili səsləndi, amma evdə sükut hökm sürürdü” cümləsində zilin yaratdığı səs ilə evin içindəki sükut arasındakı kontrast aydın görünür. Dilçilikdə bu antonim cütü səs hadisələrinin təsvirində istifadə olunur.
Səssizlik
Zil-Səssizlik: “Zil-Sükut” antonim cütünə bənzər şəkildə, bu cüt də səsin varlığı və yoxluğu arasındakı fərqi vurğulayır. Lakin “səssizlik” daha geniş mənada istifadə olunur və müxtəlif səslərin olmamasını ifadə edir, halbuki “sükut” daha çox sakitlik, dinclik mənasında işlənir. Həm ədəbiyyatda, həm də gündəlik danışıqda istifadə olunur.