Alov
Mənası: Odun parlaq, alovlanan hissəsi; şiddətli yanğın, alışqan; həyacan, coşqunluq; metaforik olaraq, həvəs, ehtiras.
Mənbəyi: Dilimizdə yalğım (ilğım), altun (yaltun), ulduz (yalduz), alov (yalov) sözləri vardır və hamısı “od, işıq, istilik, parıltı” mənasını verən *al* (və ya *ul*) kökünə istinad edir. Bu kök, türk dillərinin ümumi leksikasına aiddir və qədim türk dillərindən miras qalmışdır. "Alov" sözünün etimologiyasında "al" kökünə "-ov" şəkilçisinin əlavə olunduğu müşahidə olunur. Bu şəkilçi, hərəkət və ya vəziyyəti ifadə edir. Beləliklə, "alov" sözü "al" (od, işıq) + "-ov" (hərəkət, vəziyyət) kimi təhlil edilə bilər, odun alovlanması, yanması vəziyyətini bildirir. Sözün qədim türk dillərindəki qohumları müxtəlif türk lehçələrində müxtəlif şəkillərdə mövcuddur və onların əksəriyyəti "od", "parıltı", "işıq" mənalarını ifadə edir. Bu da sözün köhnə mənşəli olduğunu təsdiq edir.