Duru
Mənası: Durmaq feilindən düzəlmiş sifətdir. Mayenin durulması üçün onun qabda qalması və çöküntü verməsi (durması) lazım gəlir. Səliqəli, təmiz, aydın, şəffaf mənalarında da işlədilir. Məsələn, "duru su", "duru hava", "duru düşüncə" kimi ifadələrdə istifadə olunur. Həmçinin, saf, təmiz, qarışıqsız mənalarını da ifadə edə bilir.
Mənbəyi: Sözün əsası olan "durmaq" feili Azərbaycan dilinin qədim təbəqəsinə aiddir və türk dillərinin ümumi leksikasına mənsubdur. "Durmaq" feili vasitəsilə əmələ gələn "duru" sifəti də bu qədim mənşəyə malikdir və türk dillərindəki oxşar mənalı sözlərlə etimoloji əlaqədədir. Dil tarixi tədqiqatları bu sözün Proto-Türk dilinə qədər izlənilə biləcəyini göstərir.