Günəş
Mənası: Günəş, Yer kürəsinin ətrafında fırlanan və Günəş sisteminin mərkəzi ulduzu olan, həyat üçün zəruri olan işıq və istilik mənbəyidir. Söz, həm də işıq, parlaqlıq və istilik kimi metaforik mənalarda da işlədilə bilər. Məsələn, "üzündə günəş parıldayırdı" ifadəsində sevinc və xoşbəxtliyin təsviri üçün istifadə olunur.
Mənbəyi: Sözün ən qədim forması "güyəş" kimi qeydə alınmışdır. "Kuy" (küy, köy) kimi köklə əlaqələndirilən bu söz "işıq", "od" və "yanmaq" mənalarını əks etdirir. Qaqauz dilində günəş sözünün rus dilinə "свет" (svet - işıq) kimi tərcümə edilməsi də bu etimoloji əlaqəni təsdiqləyir. "Günəş" sözünün türk dilləri ailəsindən gəldiyi və köhnə türk dillərindəki işıq, parlaqlıqla əlaqəli köklərdən törədiyi ehtimal olunur. Daha dəqiq etimoloji tədqiqatlar sözün əsl mənşəyini və inkişaf mərhələlərini aydınlaşdırmağa kömək edə bilər.