İşıq
Mənası: 1. Elektromaqnit spektrinin gözlə görünən hissəsi; işıq mənbəyindən yayılan və cisimlərin görünməsini təmin edən enerji növü. 2. Aydınlıq, parlaqlıq. 3. (məcazi) Həqiqət, aydınlıq, maarif; ruhani nur, ilahi işıq. 4. (məcazi) Ümid, səadət, xoşbəxtlik.
Mənbəyi: "İşıq" sözünün etimologiyası qədim türk dillərinə gedib çıxır. "İ-lıq", "i-şıq", "i-sti" kimi sözlərin mövcudluğu göstərir ki, sözün kökü qədim "i-" morfemindən qaynaqlanır. Bu morfem işıq, parlaqlıq, istilik mənalarını ifadə edir. "İşıltı" sözünün olması isə "işıq" sözünün təqlidi səslənməyə əsaslanan bir söz olduğunu göstərir. Bu, işığın parlaqlığını, parıltısını təsvir edən səs təqlidi elementin sözün əmələ gəlməsində rolunu vurğulayır. Qədim türk dillərində işıqla bağlı anlayışları ifadə edən bir çox oxşar sözlərin mövcudluğu da bu etimoloji izahı təsdiqləyir. Sözün mövcud forması, qədim kökdən sonrakı dil inkişafı prosesində fonetik və morfoloji dəyişikliklər nəticəsində yaranmışdır.