İşıltı sözü Azərbaycan dilində zəif, solğun, azca görünən işığı ifadə edir. Sadəcə bir işıq mənbəyinin varlığını deyil, həm də onun zəifliyini, nəzərə çarpmayacaq qədər solğunluğunu vurğulayır. Bu, bir şamın uzaqdan görünən zəif parıltısı, ayın buludlar arasından süzülən zərif işığı və ya ulduzların gecə səmasında səpələnən pərli parlaqlığı kimi təsəvvür oluna bilər.
Misal olaraq verilən A.Səhhət şeirindən götürülmüş "Nə işıltı, nə də çıraq..." misrası, işığın tamamilə olmamasını, hər şeyin qaranlıq və qar içində olduğunu göstərir. "İşıltı"nın burada istifadəsi, tamamilə işıqsızlığa zidd olaraq, hətta ən zəif işıq ümidinin belə olmamasını vurğulayır. Bu, "işıltı" sözünün yalnız fiziki işığı deyil, həm də ümid, ruh, həyat və ya istilik kimi metaforik mənaları da ehtiva edə biləcəyini göstərir. "İşıltı"nın olmaması, bu metaforik mənaların da yoxluğunu ifadə edə bilər.
Ədəbiyyatda "işıltı" sözü tez-tez simvolik mənalarda istifadə olunur. Məsələn, gözəl bir şeyin solğun xatirəsi, keçmişin zəif əksi, və ya ümidin son parıltısı kimi. Bu isə sözün sadəcə lüğətdəki "zəif işıq" tərifindən daha geniş və dərin bir mənaya malik olduğunu göstərir. Onun istifadəsi əsərin üslubuna incəlik, dərinlik və poetiklik qatır.